De reis 

Nadat ik van iedereen afscheid had genomen , elke keer weer emotioneel ( held die ik ben ?) zijn we al op tijd richting Düsseldorf gegaan. Ik had enkele kilo's teveel , maar het inchecken ging gelukkig zonder problemen . De overstap in Frankfurt was maar heeel krap aan , ik had maar 55 min en moest helemaal aan de andere kant van het vliegveld zijn. Ik zat natuurlijk ook achteraan zodat t al een half uur duurde voordat ik uit t vliegtuig was ! Pffff helemaal bezweet kwam ik dan ook net op tijd bij de gate aan. De zon ging onder toen ik in Düsseldorf vertrok en ik zag de zon opkomen toen ik aankwam in Kilimanjaro. 

Nadat ik mijn visum geregeld had stand Adam buiten al op me te wachten , we moesten een uurtje rijden naar mijn huis in Arusha. Onderweg al van alles gezien , het is meteen al een heel andere wereld , kippen en geiten op de snelweg , kindjes in schooluniform onderweg naar school , vrouwen met weet ik hoeveel kilo spullen op hun hoofd enz. Mijn thuis voor de komende weken is in het huis van Mama Mackrine dat is de vrouw HIMS opgezet heeft , het is een groot huis met een prachtige tuin . Ik heb een eigen kamertje gekregen omdat het nu heel rustig is , de kamer is schoon ( voor Tanzaniaanse begrippen ) en het bed is goed . 

Nadat ik mijn koffer uitgepakt had heb ik een poging gedaan om even te slapen , maar na een uurtje werd ik wakker van n geit en kakelende kippen , morgen misschien wel geit en kip op de menukaart ? Smiddags kwam Adam me weer ophalen om Arusha te gaaan verkennen , we gingen met de Dala-Dala dat is een klein busje , dat helemaal volgepropt is totdat niemand er meer bij kan. Het makkelijkste vervoermiddel hier. We zijn naar de bank geweest , hebben een simkaart gekocht , naar de supermarkt en naar prachtige markten geweest waar ik alvast verse ananas en avocado gekocht heb. Het gaat helemaal goedkomen hier ! Het eten in het huis word gekookt door een super aardig masai meisje , het was best lekker , een af andere soep , rijst groenten en heel apart vlees. 

Vanavond maar op tijd naar bed gegaan , morgen word ik om 8.15 opgehaald om naar het Tengeru hospital te gaan om kennis te maken , hoop dat ik meteen mag blijven om te werken.

Tengeru district hospital 

Al om 4 uur wakker geworden , deze keer van de Imam die aan het jodelen was . Adam kwam me om 8.30 ophalen dus ik was ruim op tijd! Met de dala dala naar het ziekenhuis gegaan , dat is ongeveer 25 minuutjes rijden , daarna nog een paar minuten lopen naar het ziekenhuis. Tengeru is een district ziekenhuis dus er komen alleen maar arme mensen. Het ziekenhuis bestaat uit allemaal losse units , een mannenunit een voor vrouwen , een soort van ehbo een gesloten unit voor hiv , aids en tbc patiënten een Operatiekamer enz. De unit waar ik dus ga werken is de maternity ward.

Ik zal even beschrijven hoe dat eruit ziet , als je binnenkomt meteen links is de zwangeren afdeling , hier liggen alleen vrouwen die aan het bevallen zijn of masaivrouwen die wachten op de bevalling , het bestaat uit ong 18 bedden maar soms liggen er 50 vrouwen , allemaal bij elkaar in bed of ze hangen of liggen op de grond.

Dan heb je in het midden van de unit 3 groene vieze gordijntjes hangen die meestal halfopen zijn , en daarachter is de verloskamer . Er staan 3 ijzeren bedden met een dun , kapot matrasje erop , tussen de bedden is nog geen meter ruimte. De bedden zijn geroest er zit vaak nog viezigheid van de vorige vrouw op en er ligt een plastic zeil op. Als een vrouw gaat bevallen legt ze daar haar eigen doek op (de Khanga) In de hoek van de verloskamer staan 3 houten soort van dozen , kisten die de couveuse voor moeten stellen , er hangt 1 warmtelamp boven. Daar staat dan ook een apparaat om de baby zuurstof te kunnen geven . Dan heb je nog een niet al te schone tafel , met een aankleedkussen erop en een babyweegschaal . Dat is dan de verloskamer. Aan de rechterkant van de unit is de kraamafdeling , als de vrouwen bevallen zijn gaan ze ongeveer na een klein half uurtje met hun baby naar de kraamafdeling . Deze bestaat dan weer uit 14 bedden , als de mensen pech hebben en het is druk , dan moeten ze met 2 moeders en baby's in 1 bed liggen! Ook de moeders die hun kindje verloren hebben liggen hier. Dan is er nog een ruimte waar het afval is en waar je je handen kunt wassen.

Het is niet te geloven als je dit hier zit , onvoorstelbaar !

Na mijn rondleiding die ik kreeg van een man met een of andere hoge functie vroeg hij wanneer ik wilde beginnen met mijn werk , ik zei hem nu , vandaag ! Dus daar ging ik dan , uniform aan , die ik van huis mee had genomen en aan de slag . Het personeel dat daar was liet me maar aan mijn lot over, tja daar stond ik dan , er werd niet verteld wat ik kon doen dus ik ging eerst maar een rondje maken op de kraam. De allereerste moeder waarvan ik het baby'tje bewonderde vroeg meteen al of ik de baby mee wilde nemen , of ik voor hem wilde zorgen ?! Vrouwen raken hier zo vaak zwanger zonder dat ze dat willen en vaak mogen ze van hun man geen anticonceptie , dus ja , dan heb je er weer n kindje bij. Nadat ik een paar kindjes aangelegd had ben ik naar de verloskamer gegaan , daar lagen 3 vrouwen te bevallen , de vrouwen zijn daar helemaal alleen , ook de Nushi , verpleegkundige , ondersteunt zon vrouw niet , ze staan met z'n allen bij de gordijnen en lachen soms als een vrouw de pijn niet meer goed kan dragen. Pas als het hoofdje zichtbaar is komen ze helpen. Ik vond dat heel erg , liep van de ene naar de andere vrouw om even haar hand vast te houden , wat water te geven en om te coachen. Meer kon ik ook niet doen maar de vrouwen waren daar zo blij mee , via de Nushi werd vertaald dat ze mijn beste vriend zijn en dat ze heel veel van me houden ! Op een gegeven moment was een vrouw zover dat ze ging bevallen , het kindje werd geboren en op de buik van de moeder gelegd waar het met een vieze khanga (doek) werd afgedroogd . De details zal ik hier niet vertellen , daar is niet iedereen blij mee die dit leest ! Na een paar minuutjes moest ik de baby bij de moeder weghalen en in 2 schone khanga's wikkelen ,( een luier of kleertjes hebben ze niet ) en de baby moest op de tafel blijven liggen , ondertussen werd de placenta geboren en werd de vrouw met dezelfde doek afgedroogd waar ze op bevallen was ! Na een tijdje kreeg ze een prop watten tussen haar benen en werd ze door mij naar de kraam gebracht , bij een andere vrouw in bed , dit was mijn eerste bevalling hier. Na deze bevalling nog een andere bevalling gedaan waarvan het kindje beademt moest worden maar gelukkig deed ze het heel snel op eigen kracht. Nadat ik nog verschillende moeders geholpen had met hun babys aan te leggen ben ik moe maar voldaan naar huis gegaan . Einde dag 1 

Dag 2 in het ziekenhuis 

Om even een impressie te geven hoe het openbaar vervoer er hier aan toe gaat , stel je een heel oud afgetakeld busje voor volgens mij een Toyota , met 14 zitplaatsen , de Dala dala . Helemaal volgepropt met in elk geval 26 getelde mensen , en er kwamen er nog meer bij . Allemaal negers waarvan maar 1 blanke ! Denk daar dan ook nog eens zakken aardappelen , uien en soms ook nog enkele kippen bij , dan heb je een beetje een idee hoe ik naar mijn werk ga ! " live like the locals " zeggen ze dan , super leuk ;)

Mensen herkennen me al op mijn 2e werkdag , de portier geeft me een hand , Haribu , welkom, mensen zeggen uitgebreid goedendag en lachen vriendelijk . Ook op de afdeling word ik vriendelijk begroet , ik voel me welkom en niet zo nutteloos als gisteren. Ik maakte eerst weer n rondje op de afdeling . Het baby'tje waarvan ik gisteren dacht dat niet zou overleven leefde gelukkig nog vandaag. Dat was een heel mager uitgedroogd baby'tje , ik had het gisteren geholpen met aanleggen,  wat er verder met dat kindje gebeurd weet je niet want ze mogen maar 24 uur blijven ! Misschien maar goed ook dat je dat niet weet. Daarna ging ik naar de verloskamers , daar was een nushi aan het poetsen. Mensen worden tijdens de bevalling gewoon van bed af gestuurd zodat ze eens per week de VK kunnen poetsen. Vandaar dat ik een foto kon maken .

Mijn derde bevalling was ook weer een bijzondere ervaring . Het kindje werd geboren , op de buik van de moeder gelegd en ik droogde hem met de jurk van de moeder af . Het kindje was helemaal bleek , slap en huilde niet. De dokter maakte het neusje en mondje schoon met de slijmzuiger en prikkelde het kindje , ik moest de baby beademen. Gelukkig herstelde het kindje vrij snel , en werd daarna weer op de tafel gelegd . 

De mensen die daar komen bevallen hebben helemaal niks bij zich voor hun baby , geen kleertjes , geen luier alleen maar die khanga's .Kun je nagaan hoe zo'n baby'tje er na een aantal uur uitziet ! De vrouwen hebben alleen maar een emmer bij zich en een wattenrol die overal voor gebruikt wordt. 

Er lag de hele ochtend ook al een vrouwtje die aan t bevallen was , ik had zoveel medelijden met haar , ze had zoveel pijn en kon het niet meer aan , gelukkig sprak ze wel redelijk Engels zodat ik haar wat beter kon steunen. Ik ging op een gegeven moment vragen hoelang ze nog af gingen wachten , en uiteindelijk kreeg ze een keizersnede . Ik mocht mee naar de operatiekamer. De OK viel me niet tegen , er werd heel hygiënisch en steriel gewerkt en de kamer was redelijk schoon....als je niet naar de vloer keek. Ik mocht met sommige dingen assisteren , het was heel erg interessant. De keizersnede ging goed maar ook dit kindje moest weer beademt worden . Het is zo verschrikkelijk hoe ze hier met de baby's omgaan , ze pakken ze aan 1 armpje of 1 beentje omhoog , net alsof het aapjes zijn , dat ziet er zo verschrikkelijk uit !! De moeder (Oliva) kreeg het gezichtje niet eens te zien , alleen wat voor geslacht de baby was . Daarna werd het kindje naar de afdeling gebracht , een stuk verderop in het ziekenhuis , waar het aan het zuurstof moest. Nadat de moeder binnen een half uur gehecht was bracht ik haar ook naar de afdeling , eenmaal op de afdeling huilde ze dat ze haar kindje nog niet gezien had . Ik vroeg haar of ik een foto moest maken , daar was ze heel gelukkig mee ,bedankte me uitgebreid , Thank god dat het er in Nederland anders aan toegaat. 

Smiddags heerlijk in de zon gezeten en na een lekker Tanzaniaans diner , een of andere soep , gepureerde bruine bonen met pannenkoek en witte kool , en een relaxte avond weer op tijd mijn bedje in. 

Hims

Wendy kwam me al vroeg ophalen om naar het kantoor van HIMS te gaan. We moesten 2 Dala dala's nemen en daarna nog een heel eind door een stoffige vlakte lopen om het gebouw te bereiken. Het kantoor van HIMS is in een gebouw gevestigd dat tevens een heel klein ziekenhuis is. Er werkt 1 arts , 1 verpleegkundige , een laborant en nog een manusje van alles. We hadden een heel interessant gesprek met de arts oa over de patiënten van het ziekenhuis , ze vertelde dat het voornamelijk hele armen zijn en ook mensen van de masai. Ze hebben over het algemeen geen geld en worden dus vaak gratis geholpen. Er is een heel erg tekort aan allerlei spullen in het ziekenhuis , zoals handschoenen verbandmiddelen , mondkapjes , antibiotica naalden enz enz .

Ik vertelde tegen de arts dat er verschillende mensen een donatie aan mij hebben gegeven en dat ik graag een deel van dat geld wil besteden om spullen voor hun te kopen. Geld ga ik niet geven maar we hebben afgesproken dat ik samen met de arts naar een winkel ga om inkopen voor het ziekenhuis te doen . Ik vond dit wel een heel goed doel , de rest van het geld wil ik nog aan een ander doel besteden , er zijn zoveel mensen die heel hard hulp nodig hebben!

 Bij deze de link van de website van HIMS zodat ik dit niet uitgebreid hier hoef te beschrijven .

http://www.hims-tanzania.org/en/index.html

Mijn eerste kennismaking met de Masai

Zoveel zin in vandaag dat ik al om 6 uur klaar wakker was , een uur later had ik mijn kamer al opgeruimd , mij kleding al met de hand gewassen ontbeten enz .Vandaag voor de eerste keer een ontmoeting met de Masai.

We waren super lang onderweg, eerst 3 verschillende Dala dala's wat al langer dan 2 uur duurde , en daarna nog achterop een brommertje naar the middle of nowhere. Het was maar goed dat niemand mij zag , ik zat, net als een of ander zotje met een smile van oor tot oor achterop . Het was zo leuk , als ik naar de ene kant keer zag ik die mooie lemen hutjes , keek ik naar de andere kant dan zag een weer masaimannen die met heel veel vee liepen , super leuk ! In de verte zag ik al een groep masai vrouwen en kinderen onder een boom zitten te wachten. We liepen naar hun toe en met z'n allen begonnen ze een welkomst lied te zingen en te dansen. De kinderen keken me allemaal zo vreemd aan , sommigen waren zelfs bang voor mij. Alsof ze nog nooit een blanke gezien hadden. De vrouwen waren heel benieuwd wie ik was , ik stelde me voor en toen ik vertelde dat ik 2 dochters had begonnen ze te klappen. 

Dit was een groep van tienermoeders en alleenstaande moeders , er was een moedertje van 20 jaar die al 3 kinderen had. Er was bv ook een vrouw waarvan de man in de gevangenis zat. Dankzij de begeleiding van Hims kunnen deze vrouwen wel zelfstandig leven.  Sommigen verkopen eieren of groenten , sommigen maken sieraden , op deze manier komen ze aan geld . HIMS stimuleert de vrouwen ook om de kinderen naar school te laten gaan. De reden dat wij daar waren was om de schooluniformen van de kinderen af te geven . De vorige vrijwilligster had een bedrag gedoneerd waarvan de organisatie de uniformen voor de kinderen had laten maken , want zonder uniformen mogen de kinderen in Tanzania niet naar school. Iedereen was er heel erg blij mee . En natuurlijk moesten er ook fotos gemaakt worden.

Nadat we nog een hele tijd geklets hadden , het moest van het Engels naar Swahili en dan naar Masai vertaald worden , gingen weer op dezelfde manier terug . Het was super leuk om deze mensen te ontmoeten , ze waren allemaal zo vriendelijk en heel erg open . Dit was een hele leuke eerste kennismaking met de masai. Volgende keer gaan we weer een andere groep bezoeken .

Weekend

Zaterdag , eigenlijk mijn vrije dag maar ik had zin om te gaan werken , dus ben ik naar het ziekenhuis gegaan . Hulp is daar elke dag wel welkom. Van de ene kant maar goed want ik heb weer heel veel ervaring opgedaan vandaag. Er waren vandaag 2 keizersnede's waar niet veel bijzonders mee aan de hand was. Toen de eerste keizersnede achter de rug was moest de OK weer klaargemaakt worden voor de tweede. Ondertussen ben ik even naar de kinderafdeling gegaan , daar was ik nog niet eerder geweest. Wat ik daar zag was verschrikkelijk , kindjes lagen daar dood en dood ziek , aan de ene kant van de unit allemaal in een ruimte soms ook weer 2 kindjes met hun moeders in een bed. Aan de andere kant waren kamers waar 2 of 4 bedden stonden , ook allemaal weer vol.      Tussen de zieke kindjes lag 1 vrouw , te gillen en huilen van de pijn. Toen ik in die kamer kwam pakte ze mijn hand vast en begon Swahili tegen me te praten. Ik legde mijn hand op haar schouder en kon voelen dat ze flinke koorts had . Ze trok de deken van haar lichaam en ik zag een enorme bult op de plaats waar ze een keizersnede had gehad. Ik had ontzettend medelijden met haar maar ik kon helaas niets voor haar doen ! Een stukje verderop lag een prematuur kindje van 1100 gram . In dat half uurtje tijd had ik zoveel ellende gezien , ik voelde me echt heel erg rot toen ik de kinderafdeling verliet , zo machteloos , je wil iedereen helpen en er is niks wat je kunt doen. Alleen al de manier waarop mensen en kindjes hier verzorgd worden , je kunt beter zeggen , niet verzorgd worden! Toen we bezig waren met de tweede keizersnede werd die vrouw van de kinderafdeling binnengebracht , de anesthesist vertelde dat zij ook geopereerd moest worden en dat ik daarbij aanwezig mocht zijn. 

Ik zal jullie de details besparen maar wat er toen allemaal tijdens de operatie gebeurde ,daar heb ik geen woorden voor , ik ben ook niet helemaal tot het einde gebleven want ik kon het niet meer aanzien. Hierna ben ik naar huis gegaan , het was al later in de middag , ik had niet meer gegeten en gedronken en het was bloedheet , dus ik vond het genoeg voor vandaag !

Vandaag was voor mij een hele zware dag , heel veel gezien en veel meegemaakt , ik had er best veel moeite mee.

Wat is het dan fijn om jullie reacties op mijn blog te lezen , daar krijg ik dan weer veel energie van en kan ik de vervelende dingen die ik hier zie en meemaak een plekje geven.

Iedereen bedankt !!

Zondag ,

Mijn eerste vrije dag sinds ik in Arusha ben. Weer om 6 uur wakker geworden , deze keer van een gospelkoor dat al op deze tijd begint te zingen niet helemaal zuiver maar wel met grote luidsprekers. De kerk staat maar een meter of 20 van ons huis.

 Ik heb enorm genoten vandaag. Ik ben naar het Mount Meru hotel geweest waar ik tegen betaling gebruik mocht maken van het zwembad. Het was heeeeeerlijk .....alhoewel ik me wel schaamde voor mijn voeten die ik dus niet meer schoon krijg ;) Ik was alleen gegaan maar had al snel contact met een Nederlander die met een Tanzaniaanse getrouwd is en al 8 jaar hier woont.  Hij gaf me heel veel tips over leuke restaurants , een leuk zoutwaterzwembad en nog meer leuke dingen on te doen.

S'avonds is een nieuw meisje in het huis gekomen , Sarah, ook uit Nederland , het klikt wel tussen ons . We zijn nu met drieeen.                                                                      

Maandag 

Rustige dag in het ziekenhuis , maar 1 bevalling gedaan . Ik heb op de kraamafdeling de bloeddruk van 25 moeders gemeten en de temp van de baby's . De meeste kindjes hadden een veel te lage temp , hoe kan het ook anders als ze continu in de tocht liggen (alle ramen en deuren staan altijd open) en dan liggen ze vaak ook in een natte Kangha. Er was een baby waar ik heel erg van geschrokken was , een heel mager ondervoed kingje van 2200 gram bij geboorte en nu nog flink afgevallen, ik kon al zijn botjes tellen van zijn lichaampje , en zijn gezichtje staat voor altijd in mijn geheugen gegrift , zo dun met heel veel rimpeltje en hele hele grote ogen . Ik maakte me heel erg zorgen over hem , heb hem verschillende keren aangelegd , later moest hij opgenomen worden op de kinderafdeling.

S'middags met Sarah naar het centrum van Arusha geweest maar ik moest op tijd thuis zijn omdat ik de masai meisjes beloofd had mee te helpen met koken. Dat was zo leuk om te doen , ik heb er echt van genoten , ook de meisjes. Het koken gaat hier op een hele primitieve manier , geweldig om mee te doen ! We hadden rijst met kokosmelk gemaakt , bonenblaadjes , bruinenbonen prutje en vlees met groenten. Van dat vlees moet je je niks voorstellen , het zijn meer botten als vlees . Ik had ook beloofd dat ik in de keuken samen met de meisjes zou eten , volgens mij had dat nog nooit iemand gedaan . De meisjes waren helemaal vereerd en vroegen of ik nu elke dag wilde komen. We hebben met z'n zessen gegeten , op een emmer zittende met het bord op schoot. Heel gezellig. S'avonds heel moe en met hoofdpijn naar bed gegaan.

Masai kids en gebitsverzorging

Geweldige dag gehad , Satcha en ik zijn vandaag weer naar een masai dorp geweest , deze keer om de kinderen alles over gebitsverzorging te leren. Weer 2 1/2 uur onderweg geweest om naar een ontmoetingsboom te gaan. Iedereen zat al op ons te wachten , er waren verschillende moeders en 21 kinderen. Dit was ook het aantal tandenborstels die ik via de Etos gekregen had. We hadden ook water meegenomen want ook dat hebben ze daar niet . Na ons gebruikelijke voorstelrondje deelde ik aan alle kinderen een tandenborstel uit , volgens mij hadden ze nog nooit zoiets gezien . 

Ik nam een kindje bij me die al een paar keer naar me gelachen had , verschillende kids waren of heel verlegen of zelfs een beetje bang voor me , en deed voor hoe tanden gepoetst moeten worden. Toen ik voorgedaan had hoe hij na het poetsen moest spoelen dronk hij de hele beker water leeg . Volgens mij hadden alle kindjes ontzettende dorst want dat deden ze bijna allemaal. Nadat ik het voorgedaan had bij dat jongetje ging ik alle andere kids helpen. Het was heel erg leuk om te doen. Daarna heb ik de moeders voorlichting gegeven via Satcha die als tolk fungeerde en mochten ze vragen stellen. De moeders dachten dat hun tanden nu uit zouden vallen omdat ze gepoetst werden :) Alle mensen hebben hier van die bruine plekken op hun tanden , dat komt omdat hier heel veel fluoride in het water zit , het ziet er best vies uit.

De mensen waren zo vriendelijk en dankbaar , ik kreeg een leuke armband toen we weer naar huis gingen .  

Soms zit 't even tegen

Woensdag en donderdag waren nou niet de fijnste dagen , alles zat me tegen . Ik werd alweer vroeg wakker met enorme keel , en hoofdpijn . Mijn telefoon is kapot gegaan , dat voelde helemaal rot ! Vaak doet de elektriciteit het hier ook niet, dus geen contact met t thuisfront ! Ik denk dat ik ook wel een beetje last heb van " de cultuurshock " , alles wat ik hier elke dag meemaak , slecht slapen , de warmte ,het stof ,het eten wat nu mijn neusgaten uitkomt , elke dag bruine bonen met blaadjes van de spreciebonen plant , en ook maar zelden vlees , het is echt niet lekker. Ik heb bijna constant een hongergevoel. Wel goed voor de lijn , maar ja ......  Vandaag ben ik dus ook niet gaan werken in t ziekenhuis , Ik voelde me echt te beroerd. Even in tranen geweest en daarna voelde ik me mentaal weer wat beter. 

Donderdag weer gaan werken in het ziekenhuis , het was een hele rustige dag maar toch weer wat leuke dingen meegemaakt . Na mijn rondje op de kraamafdeling vroeg de dokter mijn hulp voor de borstvoeding van alweer een heel mager uitgedroogd kindje. Het kindje had ook koorts dus moet hij opgenomen worden op pediatric , ik was meegelopen. Nadat ik haar geïnstalleerd had ben ik begonnen met aanleggen en daarna met de hand kolven. Ik had de melk opgevangen in een soort van dopje van een fles ofzo. Cupjes hebben ze hier natuurlijk niet. 2 Nushi's stonden vol belangstelling te kijken , dit hadden ze nog nooit gezien. Ik heb hun voorgedaan hoe ze dat moeten doen, maar dat gaan ze toch niet doen , denk ik pfffff ze zijn zo laks hier. Toen ik het daarna aan het baby'tje gaf voelde ik het ineens nat worden op mijn broek , tja luiers gebruiken ze hier ook niet dus mijn hele broek zat vol met poep hahaha. Toen heb ik maar een broek op de OK gehaald en mijn broek zo goed als t kon uitgespoeld .

Later was ik weer terug op de afdeling , het was nog steeds rustig , er lag maar een vrouw . Alle nushi's waren achter het gordijn aan het lachen en kletsen , en plotseling ging het zo snel ! Toen ik keek was het hoofdje al zichtbaar , ik had nog net de tijd om snel mijn handschoenen aan te doen en toen heb ik zelf het kindje aangepakt !! Het was de allereerste bevalling die ik alleen gedaan heb , Yesssss !! Het ging allemaal zo goed , toen het kindje op de buik van de moeder lag kwam er een Nushi kijken . Het was zo gaaf om te doen , en het gaf me later een heel voldaan gevoel . De vrouw was me ook zo dankbaar :)  

Weer thuis gekomen , Josef , de zoon van mama , heeft 2 dagen aan mijn telefoon gewerkt om te proberen hem te maken maar dat luktte niet meer , gelukkig had ik een hele oude telefoon meegenomen van thuis en daar kon hij alles weer op intstalleren dus ben ik niets kwijt, alles komt goed zie je maar weer ! Mijn keelpijn is gelukkig ook een stuk minder.

Presentatie vrouwenbesnijdenis 

Vrijdag , weer een Masaiproject. Na alweer een lange reis met de Dala dala en deze keer ook met een Jeep zijn we door de bergen in een ander dorp aangekomen. Het was deze keer in het huis van de leider van verschillende dorpen , zo te zien een man die voldoende geld had , er stonden nl meubels in zijn huisje , we kregen ook thee aangeboden. Lekker was het niet , thee met veel poedermelk en suiker , maar ja , weigeren kan dus echt niet ! In het huisje stikte het ook van de vliegen die overal op mijn lichaam gingen zitten , ook op mijn gezicht. Ik was de hele tijd aan het wapperen om ze weg te jagen ,maar die mensen lieten ze gewoon op hun gezicht zitten , ook de kleine kinderen hadden er blijkbaar geen last van !

We hadden vandaag een presentatie over vrouwenbesnijdenis , jammer dat ik de presentatie niet mocht doen. De vrouwen verliezen namelijk snel hun concentratie en zijn vrij ongeduldig wat dit onderwerp aangaat en anders moet het 2 keer vertaald worden. Satcha had een plastic model meegenomen zodat het allemaal veel duidelijker was. De vrouwen voelden zich wel ongemakkelijk en durfden het ook niet aan te raken.  Na de presentatie heb ik nog kort informatie gegeven over de risico's van besnijdenis , ook enkele vragen beantwoord . Het was wel erg interessant maar dit zou dus in elk masaidorp moeten gebeuren , veel masaivrouwen staan wel open voor veranderingen , het zijn vooral de mannen en de ouderen die niets willen veranderen. Hopelijk komt er snel verandering in deze ellende van vrouwenbesnijdenis. Toen de presentatie afgelopen was gingen we met de Jeep weer terug. Onderweg weer veel leuke dingen gezien , mooie Masaidorpen , koeien op de weg , masaimannen met flinke messen op zak enz. Jammer dat de reis zo lang duurt, anders zou ik wel vaker naar verschillende dorpen willen gaan.

De tourist uithangen

Samen met Sarah een toeristisch dagje gedaan , we zijn naar een Masaidorp geweest. Ik wilde het verschil wel eens zien tussen de echte masai en een toeristisch dorp. We hebben een hele gezellige dag gehad , we werden al vroeg opgehaald door Adam en Mosses. Mosses is een Masaiman die in Arusha woont en toeristen begeleid naar zijn masaidorp. Ik kon meteen al merken dat de kinderen hier al heel anders zijn als in een gewoon masai dorp, zo gauw ik mijn camera uit mijn tas pakte gingen alle kids in de houding staan. Je kon ook merken dat ze regelmatig snoepjes ofzo van toeristen krijgen. Ook vond ik de vrouwen niet zo vriendelijk als in de andere dorpen , maar we hebben wel veel plezier gehad. 

Eerst werden we door Mosses naar een hutje gebracht waar we als masaivrouwen verkleed werden , daarna mochten wee armbandje maken met kralen. De grote attractie was eigenlijk wel Sarah , ze heeft namelijk best veel piercings en dat hadden ze daar nog nooit bij een Mzungu  (blanke )  best lachen. 

Toen onze " schitterende " armbandje klaar waren werd ons voorgedaan hoe ze vuur maken met een stokje , plankje en gedroogde ezelpoep. En daarna werd er ook nog gesprongen en gezongen. Dit doen ze om indruk te maken op de vrouwen . Het was leuk om te zien hoe hoog ze kunnen springen. We hebben veel gelachen vandaag.

Zondag zijn Sarah en ik naar een zwembad van een lodge geweest , dat was een klein zoutwaterzwembad in een schitterende omgeving . Er was verder helemaal niemand , heerlijk gerelaxed.

Mijn derde week 

Een super leuk begin van een nieuwe week in t ziekenhuis. Ik had gevraagd of ik vandaag weer zelf de bevallingen mocht doen vandaag . Gelukkig vonden ze dat prima , wel samen met een Nushi deze keer ;) Het eerste kindje dat geboren werd , werd in de vliezen geboren ( de vliezen worden hier namelijk niet gebroken , ze wachten totdat t vanzelf gaat ) Toen het hoofdje geboren was maakte ik de vliezen kapot ter hoogte van het nekje , dit had ik nog nooit meegemaakt in Nederland , was wel heel bijzonder om te zien. Het ging allemaal heel goed en vlot. 

De tweede bevalling ging niet zo vlot , het kindje werd geboren met zijn handje naast het gezichtje , maar het ging uiteindelijk ook goed. 

De derde bevalling ging niet zo goed , dus de Nushi nam het van me over. Ik steunde de vrouw zo goed als ik kon en probeerde haar te helpen maar de Nushi was blijkbaar niet helemaal tevreden over hoe deze vrouw het deed en begon haar te slaan !! Eerst tegen haar benen en armen en daarna zelfs tegen haar hoofd . Verschrikkelijk , en blijkbaar vinden ze dat hier normaal want ik had het al verschillende keren bij andere vrouwen gezien , en de vrouwen reageren er helemaal niet op. Ik was ondertussen zo kwaad geworden en dacht als ze het nog 1 keer doet dan zeg ik er iets van of houd ik haar hand tegen. Maar ja , alweer kun je helemaal niks doen , dit is blijkbaar heel gewoon hier. Ik had zo met die vrouw te doen , dus probeerde ik haar nog meer te helpen. Uiteindelijk werd dan toch een meisje geboren en het ging gelukkig goed met haar. 

Toen alles achter de rug was zei de moeder wel 10 x Asante ( dank je wel ) tegen mij en ze was helemaal in tranen. Toen vroeg ze mij hoe ik heette en of ik mijn naam op wilde schrijven . Toen ik haar een briefje gaf met mijn naam zei ze tegen me dat ze haar dochter Lisette ging noemen !!! Ik kreeg een brok in mijn keel toen ze dat zei.

Dit is toch wel een hele eer ..... een Tanzaniaans meisje dat naar mij vernoemd is.

De volgende dagen flink geschrobd op de VK en bij verschillende bevallingen en keizersnedes geholpen

Safari naar de Serengeti en Ngorongoro

Als je in Tanzania bent moet je natuurlijk ook op safari gaan. Ik had al lang geleden de drie daagse safari naar de Serengeti en de Ngorogomo krater geboekt. Ik werd al om 5.45 opgehaald , want het is heel ver rijden , 365 km, nadat we de andere deelnemers opgehaald hadden kwamen we rond lunchtijd in de  Serengeti aan. We waren met z'n zessen , Sue uit Australië , Karsten en frederike uit Duitsland en dan Fien Adriaan en ik . We hadden best een gezellige groep. Na een heerlijke lunch de tentjes opgezet , op ongeveer 10 meter afstand stonden 3 buffels naar ons te kijken . Het waren super kleine tentjes , maar net groot genoeg voor 2 personen. Ik had nog nooit van mijn leven in een tentje geslapen , en dan nu voor t eerst midden tussen de wilde dieren. Toen alles klaar was gingen we op pad , al heel snel zagen we 3 leeuwen die op n meter van onze Jeep bleven liggen. Die middag hebben we veel dieren gezien. Na een heerlijk diner , zijn we al vroeg naad bed gegaan , niemand durfde s'avonds water te drinken omdat we bang waren dat we dan snachts eruit moesten. We waren namelijk gewaarschuwd dat de dieren snachts rond de tenten gingen lopen. Ik was helemaal niet bang , heb zelfs liggen genieten van alle wilde dieren geluiden , we hebben zeker buffels , gnoes en hyena's rond de tent horen lopen. 

De volgende dag was een schitterende dag. We hebben zoveel dieren gezien. Het meeste indruk op mij maakte de migratie van de zebra's , er waren duizenden zebra's die allemaal dezelfde richting liepen , op een gegeven moment zaten we er midden in. Ook prachtig was de grote groep van we 20 olifanten die op een meter of 10 afstand van ons stonden. De Serengeti was schitterend !

Savonds zijn we naar de krater gereden en hebben we ons tentje daar opgezet. Daar was het heel koud , 2200 meter hoogte. Na weer een heerlijk diner vroeg naar bed gegaan want we gingen om 6.30 weer op pad. Gisteren hadden we bijna alle dieren van de BIG 5 gezien behalve de neushoorn , en ja hoor vandaag zagen we hem , dit schijnt heel bijzonder te zijn omdat er niet veel meer rondlopen. We hebben zoveel dieren gezien , teveel om op te noemen, het was geweldig ! 

Tijdens de lunch hadden we nog gelachen , Adam had ons namelijk al gewaarschuwd voor " the black kite " een hele grote roofvogel . We zaten op de grond met onze lunchboxen op schoot en Adriaan zat voor ons . Opeens zagen we die vogel een duikvlucht nemen naar Adriaan en hij vloog een meter omhoog van de schrik , en toen kwam hij naar ons ,dus wij razendsnel met z'n allen naar de Jeep gerend , daar was t iets veiliger. Vanuit de Jeep moesten we lachen om andere toeristen die net zo slim waren dan wij :) We hebben een geweldige safari gehad.

Week vier 

Jullie zullen wel merken dat ik flink achter loop met mijn blog , ik heb me al helemaal aangepast aan het Tanzaniaanse tempo ! 

We zijn ondertussen al in week 4 . Drukke week gehad , veel gedaan ,veel geregeld en weer het een en ander meegemaakt.  Maandag was het heel erg rustig op de VK , maar 1 bevalling en er liep zoveel personeel rond dat ik vroeg naar huis was gegaan , en dat kwam goed uit omdat ik Smiddags een afspraak had met de arts van het HIMS ziekenhuisje. Zoals ik eerder in mijn blog geschreven heb , had ik met haar afgesproken om van een deel van mijn sponsorgeld spullen voor hun te kopen. Nou pfff daar zijn we lang mee bezig geweest maar uiteindelijk is het dan toch gelukt. De dokter had een ellenlange lijst gemaakt , er kwam geen einde aan ! Dit kon ik dus niet allemaal bekostigen , ik ben Sinterklaas niet ;) Na veel wikken en wegen , en toch weer meer proberen , zijn we er uiteindelijk uitgekomen. We hadden een hele grote zware doos die bom vol zat . Deze moest natuurlijk ook bij het ziekenhuis afgegeven worden , na een half uur met de Dala dala en een klein half uur lopen kwamen we bij HIMS aan. Het personeel was heel erg blij met alle spullen en zij waren ook heel erg dankbaar ! Dus lieve sponsoren , namens hun ....dank jullie wel !                        Wat we allemaal gekocht hadden, o.a. : injectienaalden , handschoenen ook steriele , schorten , ampullen met medicatie , 500 PCM , kinder PCM catheters navelklemmen infuusnaalden thermometers spuiten watten , steriele gazen enz enz . Ik was pas net voor niet donker thuis.

Dit was dus maar een deel van het sponsorgeld. Het grootste gedeelte gaat naar een ander geweldig doel , wat ik s'avonds geregeld heb.

Twee weken geleden ben ik naar het masaidorp geweest waar ik de kinderen gebitsverzorging heb geleerd. Dit waren allemaal zulke lieve schattige kindjes . De moeders zijn zo verschrikkelijk arm dat ze geen geld hadden om schooluniformen te kunnen bekostigen. Aangezien ze hier in Tanzania zonder uniform niet naar school mogen moeten ze thuis blijven. Tja , en geen school, opleiding betekent ook hier geen goede toekomst !

Dus ....... ik vind het een geweldig doel om voor deze kinderen schooluniformen te laten maken ! 

In overleg met Mama , en de coupeuse die hier net buiten het hek van ons huis werkt , gaan ik nu 18 uniformen doneren !                 Ik werd er helemaal blij van toen ik dit geregeld had , als het goed is gaat het nog lukken om de uniformen volgende week klaar te hebben zodat ik ze zelf nog aan de kinderen kan geven , dat zou wel heel leuk zijn.

Dinsdag , extreem rustig op de verloskamers , dus na mijn rondje op de kraamafdeling ben ik naar Annemijn op de miners gaan kijken. Dat is een soort van eerste hulp. Daar kwam een man binnen met een enorme wond in zijn hand , een snede van wel 10 centimeter , hij stond ook heel ver open , nadat die man na lang wachten binnengeroepen werd gingen ze de wond schoonmaken. Verdoving hebben ze hier bijna niet dus de goede man kreeg maar 1 verdovingsinjectie en een tod om tussen zijn tanden te doen. Vreemde manier van werken hebben ze hier in Tanzania. Wat mij aan mezelf opvalt is dat ik heel anders tegen de dingen aankijk als in het begin toen ik hier was , dingen die in Nederland echt abnormaal en not done zijn , begin ik hier gewoon te vinden , het is hier gewoon niet anders. 

Woensdag , weer een hele leuke dag in op mijn afdeling. Ik heb twee bevallingen gedaan en bij 1 keizersnede geholpen. Het is zo leuk , als ze je leren kennen mag je steeds meer doen.  Ik mocht vanmiddag zelfs een catheter plaatsen. Nog nooit eerder gedaan maar al zo vaak gezien , het ging meteen goed.

Ik voel me niet zo goed vandaag , heel slap en licht in mijn hoofd , ik denk dat het van de honger komt. Ik heb de laatste tijd continu een hongergevoel , word er snachts zelfs wakker van. Het eten is , zoals ik al eerder geschreven ben meestal echt niet lekker , ook heel vaak hetzelfde zodat ik vaak bijna niets eet . Het staat me tegenwoordig helemaal tegen. Maar ja , met Sarah ging het slechter vandaag , toen ik thuis kwam van mijn werk was zo zo ziek dat ik Emma ( van Arusha volunteers) een taxi heb laten regelen en met haar naar een privé kliniek ben gegaan. Daar zijn we bijna 4 uur mee bezig geweest . Het wachten duurde heel erg lang , en na een paar onderzoeken zei de arts dat het waarschijnlijk een lichte voedselvergiftiging was. Sarah had zondag een milkshake op. 

Thuis gekomen was er weer een nieuw meisje gekomen , we zijn nu met 7 meiden , ik ben nog steeds de oudste.

Presentatie besnijdenis op een masaischool

Vandaag gaan we de kinderen zelf informatie geven over de vrouwenbesnijdenis. Om 10.00 Op pad gegaan , we hadden een afspraak om 13.00 op de masaischool dus we hadden weer n lange reis voor de boeg. Ik zie voortaan zo tegen de reis op , 3 uur in verschillende Dala dala's , je bent gebroken als je weer thuis bent. Maar ja , zonder de lange reis geen masai project dus .....        Toen we bij de school aankwamen waren we een hele bezienswaardigheid , veel kinderen hadden nog nooit een Mzungu ( blanke ) gezien . Het was wel grappig , sommige kinderen wilde je aanraken , sommigen waren bang , ze waren heel nieuwsgierig vooral naar mijn camera. 

De leerkracht had alle meisjes tussen de 10 en 16 jaar in een lokaal gezet , er waren 85 meisjes. Toen we binnenkwamen gingen ze allemaal staan en zeiden een welkomstgroet. Nadat we ons voorgesteld hadden begonnen we met de presentatie , in het begin waren ze heel erg giebelig maar na een tijdje waren ze heel geïnteresseerd. Deze keer had ik ook een deel van de presentatie gedaan en veel informatie gegeven. Een aantal van de meisjes sprak ook een beetje Engels. Na afloop hadden we de meisjes een klein briefje gegeven waarop ze Yes of No konden schrijven of ze besneden waren. Van de 85 meisjes waren maar liefst 38 meisjes al besneden. Satcha zei dat waarschijnlijk ook nog een deel van de meisjes die nee opgeschreven hadden ,toch ook besneden waren maar dat ze ivm schaamte ontkenden. Het is toch verschrikkelijk dat er nog zo veel besnijdenissen gedaan worden , en dit gebeurt echt niet in een ziekenhuis maar bij een of andere oude masaivrouw in huis met een bot mes . Natuurlijk zonder verdoving ! Ik heb er al verschillende verschrikkelijke verhalen over gehoord hier ! Kippenvel krijg ik ervan ! 

Na het serieuze gedeelte hebben we het toch wat luchtiger gemaakt en hebben ze een lied gezongen , dat was wel indrukwekkend en heel mooi . 85 meisjes , zo hard als ze konden. Heel mooi ! 

Weekend , zaterdag een dagje Arusha met Sarah en Celine. Heerlijk gelunched en daarna op een terras mijn eerste koffie op in Tanzania , ik heb ervan genoten. Zondag zijn we met een heel stel naar Hot springs geweest. Dat is een prachtig stukje natuur vlakbij Moshi. Kraakhelder water met veel visjes die aan je benen knabbelden. Echt een super mooie omgeving. Het was alleen heel jammer dat de terugreis meer dan drie en een half uur duurde. 

Mijn vijfde , laatste week in Arusha

De schooluniformen

Lieve sponsors , jullie geld is goed terecht gekomen ! We hebben 18 masaikindjes en hun moeders heel blij gemaakt. Ik ben voor de laatste keer naar de Masai geweest , deze keer om de uniformen te gaan brengen. We mochten eerst mee naar het dorpje van de leider waar ik een paar mooie fotos gemaakt heb , daarna zijn we te voet naar de boom gegaan. De meesten zaten al op ons te wachten. De uniformen zijn heel mooi geworden , verschillende kleuren voor de verschillende leeftijden , broek of rok met een blouse, en voor de oudere meisjes een jurk. Ze waren er heel blij mee. De uniformen zijn wel op de groei gemaakt , ik denk dat ze zeker de komende 4 jaar gedragen kunnen worden :) Daarna worden ze weer doorgegeven aan jongere kinderen. Een heel goed doel vind ik zelf !

Mijn laatste 2 dagen in het ziekenhuis

Pfffff wat een heftige dag !! Het begon al toen ik s'morgens samen met Annemijn naar het ziekenhuis ging. In plaats van de Dala dala pak ik soms de bus die richting Moshi gaat , die is wat rustiger. Nou dat hebben we geweten vanmorgen. De bus stopte voor ons en we werden zowat naar binnen geduwd door een chagrijnige man. We stonden nog maar net binnen en hij begon al te rijden. Achter ons claxonneerde een andere bus , onze buschauffeur blokkeerde die bus, ging midden op de weg staan. Hij ging ook naar Moshi en zou anders de passagiers voor zijn neus meenemen. Ineens liep het helemaal uit de hand en begon er een enorme vechtpartij. Van alle kanten kwamen mannen die met elkaar begonnen te vechten. Onze buschauffeur werd bijna uit de bus getrokken. Ik zei tegen Annemijn : we moeten weg hier, maar plotseling werd onze deur geblokkeerd ! We konden geen kant meer op , zaten opgesloten. Buiten waren ze intussen ook met stenen van groter dan 20 cm aan het gooien. We waren zo bang en voelden ons zo bedreigd ,mijn hart bonkte in mijn hoofd en Annemijn zag zo wit als een doek. Die minuten duurden wel uren , maar zo snel als het begonnen was , zo snel ging het ook weer voorbij. Na een veel geschreeuw ging de bus weer rijden , maar totdat we uitstapten bleef het een getouwtrek over de passagiers. Wat waren we blij toen we eindelijk uit konden stappen. Met bibberende handen en knieën kwamen we in Tengeru aan.

Gelukkig was het heel druk op de afdeling en kon ik meteen aan de gang. Ik ging een vrouw klaarmaken en wegbrengen voor een sectio. Zoals anders was ik er nu ook weer bijgebleven. Toen ik later met het baby'tje naar de afdeling liep , was er weer een vrouw die een spoed keizersnede moest. Ze moest in een rolstoel omdat de brancard nog bij de OK stond. Arm vrouwtje , die rolstoel was helemaal kapot , de wielen stonden scheef en waren kapot en ze had geen steun om haar voeten op te zetten, maar ja , ik kon haar ook niet dragen dus snel naar de OK gereden. De arts had al tegen mij gezegd dat ze verwachtte dat het kindje het niet zou redden. Ik was dus op het ergste voorbereid. Enkele minuten nadat ze op het OK bed lag was het baby'tje al geboren , het kwam bijna levenloos op de wereld maar gelukkig begon hij na een hoop geprikkel en extra zuurstof na enkele minuten toch wat geluidjes te maken.  Het is de gewoonte hier dat na de geboorte , als het kindje het goed doet , hij meteen naar de afdeling gebracht word. De moeder krijgt het geslacht te zien , het gezicht is niet belangrijk en dan gaat hij meteen weg. Ik doe het dus een beetje anders !! Ik laat de moeder het kindje zien en dan houd ik het baby'tje dicht bij het gezicht van de moeder , zodat ze hem even goed kan zien en kussen. Pas daarna laat het geslacht zien en dan ga ik naar de afdeling. Ik hoop dat ze dat over gaan nemen , maar dat zal wel niet !

Toen ik met dit kindje op de afdeling aankwam zei de Arts dat hij eigenlijk zuurstof nodig had ..... maar het zuurstofapparaat is dus kapot !!!!!  Er gebeuren hier zovaak dingen waar ik geen woorden voor heb .......

Ik moest meteen weer terug om de eerste vrouw weer op te halen . Toen ik bijna bij de OK was zag ik een vrouw op de grond liggen die enorm aan het huilen en krijsen was. Het ging door merg en been , verschrikkelijk, het was hartverscheurend om te zien. Om haar heen stonden ook een paar vrouwen te huilen. Haar zoontje was overleden , het kindje van pediatric dat mijn inziens een hartafwijking had. Ik had dat jongetje heel vaak gezien en elke keer was de moeder heel zorgzaam met haar zoontje bezig. Ik liep met tranen in mijn ogen naar de OK.

Terug op de afdeling heb ik nog een paar keer getoucheerd ( inwendig gevoeld hoeveel cm ontsluiting er is ) Super dat ik dat hier mag doen ;) En daarna nog bij 2 bevallingen geassisteerd . Wat een dag ! 

Thuis gekomen zag ik in de keuken dat Winnie alweer dat bruine bonen prutje aan het koken was , gatver , dus ik vroeg aan Sarah of ze zin had om mee naar t. bbq tentje wilde gaan. Super lekkere kip op ! 

De laatste dag !

Het is onvoorstelbaar maar het is al echt mijn laatste werkdag in Tanzania. Tevens ook een van de leukste dagen. Vandaag zou Sarah meegaan om te kijken hoe het in het Tengeru ziekenhuis is , en wilde graag zien wat voor werk ik daar doe. Het was weer super druk , we kwamen net op de afdeling binnen , er lagen al 3 vrouwen te bevallen , en ik had nog net tijd om handschoenen aan te doen toen het eerste kindje al geboren werd. Dat ging razend snel. Ik droogde het kindje af met een khanga , woog hem en legde hem op de tafel. Vrij snel werd het tweede kindje al geboren , ik legde Sarah het een en ander uit over de bevalling en liet haar het kloppen in de navelstreng voelen. 

Ondertussen was er nog iemand die aan het bevallen was van haar eerste kindje. Sarah zag dat ik haar aan het coachen was maar ondertussen was ik ook nog met een andere vrouw bezig. Nadat ik haar uitgelegd had hoe en wat ze kon doen nam Sarah het bij die ene vrouw over. Op een gegeven moment werd ik even apart genomen door Robby , de arts. Ze zei dat de ene vrouw waar ik ook voor zorgde , HIV positief was. Hier schrok ik wel n beetje van , dit is naar mijn weten de eerste vrouw waarvan ik de bevalling deed die positief was. Gelukkig worden ook hier alle vrouwen getest zodat je er wel rekening mee kunt houden !  

Alle bedden waren dus bezet , er waren weer 3 vrouwen tegelijk aan het bevallen. Op een gegeven moment kwam er een vrouw binnen en ik hoorde , en zag aan haar gedrag dat ze op het punt van bevallen stond. Ik zei tegen de mannelijke Nushi dat deze vrouw snel een bed nodig had. Maar hij reageerde er niet echt op. Ik zei nog een keer : She needs a bed NOW !!! Maar hij stond maar een beetje te druilen. Ik had het nog maar amper gezegd , toen de vrouw zich liet vallen. Ik kon haar nog net opvangen en liet haar zachtjes op de grond terecht komen. En deed snel handschoenen aan. De mannelijke Nushi begon aan haar arm te trekken om haar omhoog te krijgen  , maar ondertussen was het hoofdje al zichtbaar. Ik heb het kindje geboren laten worden. Mijn tweede bevalling die ik alleen deed !!! Het was heel spannend en heel erg hectisch , maar ik had er wel een heel goed gevoel over en was eigenlijk ook wel n beetje trots. Het was toch allemaal goed gegaan ! Alweer een vrouw die heel dankbaar was.

Stel je eens voor , op een smerige vloer te moeten bevallen terwijl je al uren in het ziekenhuis bent , maar er gewoon geen aandacht voor je is om te kijken hoever je al bent. Eens in de 4 uur worden de vrouwen beoordeeld , en zoals ik al eerder schreef word je pas geholpen als het hoofdje al zichtbaar is ! 

Aan het einde van de dag zijn we ook nog met die ene vrouw naar de OK gegaan voor een keizersnede , ook deze keer was het een kindje met een hele slecht start. Al met al een hele drukke hectische dag , maar ik had er wel een heel voldaan gevoel over !!  Na deze drukke maar hele gezellige werkdag moest ik afscheid van iedereen nemen. De arts Robby , omhelsde me helemaal en zei dat ik snel terug moest komen.

Ik heb met heel veel plezier op maternity ward gewerkt. Ontzettend veel ervaring opgedaan,  heel veel meegemaakt en heel veel geleerd. Ik hoop dat het personeel maar vooral ook de pas bevallen moeders met een goed gevoel aan me terug denken, zoals ik aan hun denk ! 

 Ik vind het heel erg jammer dat mijn werk in het Tengeru hospital voorbij is !

Aan alles komt een eind

Mijn laatste dag in Arusha , vandaag heb ik afscheid van iedereen genomen. Winny had het er echt moeilijk mee , in de 5 weken dat ik hier was heb ik vooral een band met haar en haar zoontje opgebouwd. Ze huilde toen ik afscheid nam . Van mama lag er een hele lieve kaart met een Khanga op mijn bed , super lief ! 

Het is jammer dat het al voorbij is , ik heb genoten van elk moment ! Het is dat ik twee lieve dochters thuis heb , anders zou ik heel graag nog langer willen blijven.

I will be back !!

Ik wil graag iedereen bedanken die een reactie op mijn blog hebben geplaatst , fijn dat jullie van mijn verhalen genoten hebben ! 

Nu ga ik nog een paar dagen genieten van het prachtige Zanzibar ! 

Kwaheri !  xx tot ziens !